- Cybersquatting
Przez cybersquatting rozumiemy rejestrowanie i handlowanie domenami internetowymi, które odpowiadają zarejestrowanym przez innych znakom towarowym/nazwom firm. Cybersquatter zazwyczaj próbuje odsprzedać później taką domenę legalnemu posiadaczowi prawa do danej nazwy za duże pieniądze. Kwestia legalności cybersquattingu jest przedmiotem wielu sporów prawnych – sytuacja jest szczególnie niejasna, jeśli właściciel znaku towarowego nigdy nie starał się o rejestrację danej domeny, a następnie po zarejestrowaniu jej przez kogoś innego, wnosi do odpowiedniej instytucji pozew o wydanie mu tej domeny – jest to tzw. porwanie na odwrót.
- DNS – (ang. Domain Name System)
Domain Name System (DNS) to system nazywania zasobów dostępnych w sieci, który łączy różne informacje z nazwami domen. DNS to coś w rodzaju książki telefonicznej dla internetu, która tłumaczy zrozumiałe dla ludzi nazwy na adresy IP, którymi posługują się komputery (np aznews.pl jest przekształcone w 62.146.68.167). DNS jest niezależny od miejsca w którym fizycznie znajdują się jego użytkownicy, dzięki temu nie trzeba się martwić o zmianę adresów internetowych, gdyby doszło do np. przeniesienia danej strony WWW na inne serwery.
DNS tworzy hierarchię, pozwalającą na katalogowanie komputerów w sieci.
- Domena internetowa – (ang. internet domain)
Domena internetowa to zrozumiały dla ludzi element systemu DNS, który jest przyznawany przez rejestratorów domen. Nazwa domeny składa się z kilku etykiet, które czytane w kolejności od tyłu pokazują hierarchię, w jakiej się ona znajduje. Etykiety zapisywane są znakami łacińskiego alfabetu i znakiem „-”, a do ich rozdzielania używa się kropek. W normalnych nazwach domen inne znaki są niedozwolone.
Na przykład adres DNS „www.az.pl” składa się z trzech etykiet. Pierwsza od prawej – pl – oznacza, że chodzi o nazwę w polskiej domenie krajowej, druga – az – to unikalna nazwa (może ją mieć tylko jeden właściciel, trzecia – www – to tzw. subdomena, która pokazuje, że chodzi o serwer WWW w ramach az.pl.
Normalnie rejestruje się i sprzedaje domeny drugiego poziomu, subdomeny zaś są zakładane w zależności od potrzeb swoich właścicieli.
- Domena najwyższego poziomu – (ang. TLD – top level domain)
TLD to domena internetowa, nad którą nie ma już żadnych innych domen w hierarchii systemu DNS. Jest to ostatnia z etykiet użytych w adresie internetowym. Domeny najwyższego poziomu dzielą się na krajowe (ccTLD) i funkcjonalne (gTLD). Krajowe są zawsze dwuliterowe (np. polska domena to .pl a niemiecka .de) a domeny funkcjonalne mają trzy lub więcej liter (np. .com lub .info).
- Domena drugiego poziomu – (ang. second level domain)
Domeny drugiego poziomu są zazwyczaj tym, co rejestruje się u rejestratorów. Domena taka znajduje się w hierarchii DNS pod domeną TLD – czyli jest jej subdomeną. Domeną drugiego poziomu w nazwie „poczta.az.pl” jest „az”.
UWAGA: często jest tak że domeny drugiego poziomu są rejestrowane przez sam krajowy rejestr (w Polsce NASK), aby stworzyć dodatkowe hierarchie. Wówczas inne podmioty mogą rejestrować domeny trzeciego poziomu, zazwyczaj tańsze w rejestracji. Przykładem takich domen są np domeny regionalne (.krakow.pl) i domeny, które naśladują w krajowym rejestrze system domen funkcjonalnych. (.com.pl, .edu.pl).
W niektórych rejestrach (np. brytyjskim – .uk) w ogóle nie można zarejestrować domeny drugiego poziomu – dla firm, instytucji i osób prywatnych dostępne są tylko domeny trzeciego poziomu zakładane w domenie .co.uk.
- Domena gTLD – (ang. Generic top-level domain)
Tą nazwą określa się domeny najwyższego poziomu, które nie są domenami krajowymi (ccTLD).
Początkowo wszystkie domeny gTLD posiadały trzyliterowe rozszerzenia i były to pierwsze rozszerzenia, w których można było rejestrować własne nazwy domen. Były to: .COM, .NET, .ORG, .EDU, .GOV i .MIL.
W roku 2000 i 2005 powstały nowe domeny gTLD:
.AERO, .BIZ, .COOP, .INFO, .MUSEUM, .NAME, .PRO, .JOBS i .TRAVEL,
Najnowszą domeną gTLD jest .TEL. W przyszłości, wskutek działań ICANN-u, może pojawić się ich znacznie więcej.
- Domena ccTLD – (ang. country code top-level domain)
Krajowa domena najwyższego poziomu, którą można rozpoznać po dwuliterowym
rozszerzeniu, np: .PL – Polska, .DE – Niemcy, .CZ – Czechy.
Domenami ccTLD zarządzają zazwyczaj krajowi operatorzy (w Polsce – NASK), którzy są odpowiedzialni min. za tworzenie nowych i techniczne utrzymanie już istniejących domen krajowych.
- Domeniarz / Inwestor domenowy – (ang. domainer)
Osoba, która zajmuje się profesjonalnie sprzedażą lub uzyskiwaniem dochodów z zarejestrowanych przez siebie domen. Popularnymi sposobami na zarabianie dzięki zarejestrowanym nazwom są parkingi domen, dzierżawa domen, sprzedawanie ruchu z tych domen oraz tworzenie dochodowych serwisów internetowych.
- Domeniarstwo – (ang. domaining)
Domeniarstwo to forma inwestycji w domeny internetowe, która skupia się na ich wartości jako medium reklamowego czy znaku towarowego/własności intelektualnej do dalszej odsprzedaży. Kupione przez domeniarzy domeny zwykle oczekują na inwestorów, którzy odkupią je na wtórnym rynku, by rozwinąć pod nimi serwisy internetowe. Do tego czasu są umieszczane na parkingach, gdzie służą jako wirtualne słupy ogłoszeniowe lub strony przekierowujące do innych serwisów.
- IDN (ang. Internationalized Domain Name)
IDN jest to domena, która posiada w swojej nazwie diakrytyczne znaki narodowe, charakterystyczne dla danego języka – np. dla języka polskiego są to: ą, ć, ę, ł, ń, ó, ś, ż, ź.
- Okres rejestracji Sunrise
Po uruchomieniu nowego rejestru następuje zazwyczaj faza Sunrise. W jej trakcie rejestracje nazw domen są dostępne tylko dla właścicieli praw do zarejestrowanych sądownie znaków towarowych (Np. Coca-Cola po uruchomieniu domeny .me, może wówczas zarejestrować nazwę coca-cola.me)
- Okres rejestracji Landrush
Okres rejestracji Landrush następuje po fazie Sunrise. Wówczas to operator domeny pozwala na rejestrację pozostałych nazw każdemu, na zasadzie „kto pierwszy ten lepszy”. Zazwyczaj ceny takiej rejestracji są nieco wyższe.
- Okres rejestracji General Availability
Gdy zakończy się faza Landrush, dany rejestr staje się otwarty na normalne rejestracje. Po zwykłych już cenach domeniarze i firmy mogą rejestrować te nazwy, które pozostały wolne po fazach Sunrise i Landrush.
- Parkowanie domen – (ang. domain parking)
Parkowanie domen to forma rejestracyjna, która pozwala utrzymać domenę bez wiązania jej z usługami typu strona internetowa czy e-mail. Domeny parkuje się na serwerach DNS rejestratora, rezerwując je na przyszłość do dalszego rozwoju, albo żeby uchronić się przed cybersquattingiem. Można w ten sposób też zarabiać pieniądze (patrz: parking domen)
- Parking domen – (ang. parking service)
Parking domen to usługa, która pozwala właścicielom zaparkowanych domen zarabiać pieniądze z monetyzacji ruchu sieciowego. Zwykle wiąże się ona z wyświetlaniem pod adresem wstawionych na parking domen specjalnych stron z linkami reklamowymi. Właściciel otrzymuje pieniądze najczęściej za to, jak wiele linków na jego stronie zostało klikniętych. Aby maksymalizować tę liczbę, stosuje się rozmaite techniki optymalizacji słów kluczowych i pozycjonowania.
- Porwanie domeny na odwrót – (ang. reverse domain hijacking)
Porwanie domeny na odwrót to praktyka, która polega na próbie przejęcia środkami prawnymi atrakcyjnej domeny, powołując się na swoje prawa do znaku towarowego/zastrzeżonej nazwy i oskarżając oryginalnego jej właściciela o naruszenie tych praw. Znanym przykładem porwania na odwrót była akcja stacji telewizyjnej Deutsche Welle, która chciała uzyskać domenę dw.com od firmy Diamond Ware. Nie udało jej się to jednak – WIPO napiętnowała tę próbę właśnie jako „porwanie na odwrót”.
- Rejestr – (ang. Registry)
Rejestr jest to organizacja, która jest odpowiedzialna za rejestrację i utrzymanie domen: krajowych (ccTLD) (np. NASK w domenie .PL) lub domen najwyższego poziomu np. Telnic w domenie .TEL.
- Rejestrator – (ang. Registrar)
Rejestrator jest to firma pośrednicząca, która na mocy porozumienia z danym rejestrem ccTLD lub gTLD, rejestruje domeny dla abonentów (użytkowników
domen). Takim rejestratorem jest np. firma AZ.pl, która posiada akredytację na różne rozszerzenia domen: .PL, .AT, .RU, .COM, .NET czy .TEL.
- WIPO
World Intellectual Property Organisation (WIPO) to agenda ONZ, która specjalizuje się w promowaniu ochrony własności intelektualnej na całym świecie. Jest jednak niezależna finansowo od ONZ. Z punktu widzenia domeniarza najważniejsze jest to, że WIPO jest władne rozsądzać spory o domeny i znaki towarowe, wydając nakaz transferu domeny na rzecz wygrywającej strony.
Be First to Comment