Żubry i Indianie

Wolisko atrakcje – Żubry

Szukając gdzieś w Polsce miejsca, gdzie będzie można złapać prawdziwy kontakt z dziką naturą, najlepiej jest się wybrać do Puszczy Boreckiej, która rozlega się na Mazurach.

Puszcza ta rozciąga się na powierzchni sięgającej aż 230 kilometrów kwadratowych pomiędzy Gołdapią, a Węgorzewem. Jej teren zajmują przede wszystkim formy polodowcowe, a w szczególności morenowe wzgórza.

O powstaniu Puszczy Boreckiej można było już usłyszeć w czasach, kiedy na Mazurach Prusy oraz Jadwingowie mieli swoje domostwa. Niestety człowiek bardzo szybko zaczął ingerować w otaczający go krajobraz.

Gdy tylko mieszkańcy zainteresowali się Puszczą, chcieli ją przeobrazić całkowicie w monokultury świerkowe. Miało to miejsce aż w XVIII wieku. Natomiast w następnym wieku, drzewa zostały zaatakowane przez brudnica mniszka.

Człowiek wtedy już nie reagował w żaden sposób, więc przyroda musiała radzić sobie całkowicie sama. Na szczęście jest na tyle inteligenta i wytrwała, że drzewa zaczęły odrastać na nowo. Dzisiaj przechadzając się po Puszczy Boreckiej, mało kto jest w stanie uwierzyć, że była ona poddana niebezpiecznej pladze.

Zarośnięte runo, a także bardzo wysokie poszycie, sprawiły, iż możemy się tutaj poczuć jak przed kilkoma wiekami. Ponadto lasy przeplatane są licznymi torfowiskami, jak i również wspaniałymi malowniczymi jeziorami.

Puszcza Borecka wyróżnia się spośród innych kompleksów leśnych w Polsce, nie tylko bujnością roślin, ale również bardzo bogatą fauną. Tutaj można zetknąć się z prawdziwą leśną zwierzyną. A zaliczają się do niej rysie, wilki, a nawet żubry.

Na własną rękę można zobaczyć co najmniej kilkadziesiąt żubrów. Ale oczywiście bezpieczniej i pewniej jest się wybrać do leśniczówki Wolisko, przy której zwierzęta czują się jak u siebie. Natomiast turyści bez najmniejszego problemu mogą je zobaczyć z tarasu widokowego.

Pojawienie się tutaj żubrów jest bardzo dużym sukcesem, ponieważ jeszcze w pierwszej połowie dwudziestego wieku, nie było w Puszczy Boreckiej ani jednego przedstawiciela. Oczywiście, jeszcze jak Puszcza Borecka żyła swoim życiem, czyli do czasów XVIII wieku, to było ich naturalne siedlisko.

Niestety bardzo szybko zostały one wybite przez ludzi. Po II Wojnie Światowej zaczęto sprowadzać pierwszych przedstawicieli tego gatunku.

Pierwsze żubry przywożono na początku z Kaukazu, natomiast pozostałe sztuki zaczęto sprowadzać z pobliskiej Białowieży. Dzięki sprowadzonymi przedstawicielom zaczęto w końcu dokonywać wielkich zmian w populacji żubra. Stado według wcześniejszych zamiarów zaczęło się rzeczywiście rozrastać. I to do takiego stopnia, że każdego roku istnieje pewien sezon, w którym można odstrzelić kilka sztuk.

Turyści mogą tutaj spokojnie przyjeżdżać nie tylko dla zobaczenia przepięknej, i co najważniejsze, dzikiej Puszczy Boreckiej. Znajduje się tutaj również wiele innych atrakcji.

Wśród nich wymienić można chociażby prawdziwą wioskę Indiańską, która otwierana jest już w maju i funkcjonuje aż do końca wakacji szkolnych. Indianami staje się Bogdan Viktorio Zdanowicz ze swoją żoną.

Mimo swojego białego koloru skóry, o prawdziwych Indianach wiedzą dosłownie wszystko. A w szczególności o plemieniu Siuksów, czyli Lasotów pochodzących z Wielkich Równin. Zarówno dla dzieci jak i dla dorosłych taki pobyt w wiosce jest prawdziwą atrakcją, ale dodatkowo mogą się o niej bardzo dużo dowiedzieć.

Wszystko wygląda tak jak w prawdziwej wiosce indiańskiej. Nawet siedziska wyplatane są w sposób tradycyjny, tak jak to nakazuje indiański styl. Można też przymierzać indiańskie stroje. Gdy się grupa zorganizowana umówi z organizatorem wioski, czyli z Panem Bogdanem, to istnieje możliwość przygotowania specjalnych zawodów polegających na przejściu indiańskiego toru przeszkód, lub wydzieleniu konkurencji w strzelaniu z łuku.